آزمایش‌های لازم پیش از عمل جراحی لیفت صورت

اگر جراح زیبایی شما قبل از انجام عمل لیفت صورت با جراحی هیچ آزمایش آزمایشگاهی از شما نخواست، بهتر است به او مراجعه نکنید! انجام آزمایش‌های پیش از عمل برای تمام ماه رویانی که قرار است تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرند ضروری است تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود.

عمل جراحی به بدن استرس وارد می‌کند و انجام این آزمایش‌ها کمک می‌کنند تا مطمئن شویم شما در سلامت کامل هستید و می‌توانید عمل جراحی را به‌خوبی تحمل کنید.

جراح شما به دنبال چه چیزهایی است؟

پزشک شما باید مطمئن شود که شما دچار هیچ بیماری یا اختلالی نیستید که بتواند موفقیت عمل را به خطر بیندازد یا دوران نقاهتتان را پیچیده کند.

یکی دیگر از مشکلاتی که باید از آن جلوگیری کرد، انجام عمل در زمانی است که در بدن شما عفونتی وجود دارد، زیرا این عفونت می‌تواند گسترش پیدا کند و حتی در صورت دریافت هرگونه ایمپلنت، منجر به پس‌زدن آن شود.

در نهایت، اگر بیماری زمینه‌ای دارید، ممکن است به آزمایش‌های اختصاصی بیشتری نیاز داشته باشید تا اطمینان حاصل شود که وضعیت سلامتی‌تان برای جراحی مناسب است.

چه آزمایش‌های پیش از عمل لازم است؟

چند هفته قبل از تاریخ عمل، باید آزمایش‌های پیش عمل خود را انجام دهید.

آزمایش‌های زیر ممکن است بسته به شرایط، قبل از عمل شما لازم باشد:

 آزمایش CBC

CBC مخفف Complete Blood Count یا «شمارش کامل خون» است.

این آزمایش با یک نمونه خون ساده انجام می‌شود و پزشک می‌تواند:

• تعداد گلبول‌های قرمز (RBC) شما را ببیند.
• مقدار هموگلوبین را بسنجد.
• هماتوکریت (Hct) را بسنجد.
• شاخص‌های سلول‌های قرمز مثل MCV (اندازه میانگین سلول)، MCH (میزان هموگلوبین هر سلول)، RDW (یکنواختی اندازه سلول‌ها) را بررسی کند.
• تعداد گلبول‌های سفید (WBC) را ببیند.
• انواع گلبول سفید (نوتروفیل، لنفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل، بازوفیل) را جداگانه اندازه بگیرد.
• تعداد پلاکت‌ها (PLT) را بسنجد.

چرا این آزمایش مهم است؟

انجام این آزمایش از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا یک تصویر کلی از وضعیت سلامت خون و بدن شما می‌دهد. همچنین کمک می‌کند کم‌خونی، عفونت‌ها، اختلالات ایمنی یا مشکلات مغز استخوان نیز شناسایی شوند.

علاوه بر این انجام این آزمایش قبل از عمل جراحی یا هنگام مصرف بعضی داروها برای بررسی تحمل بدن ضروری است. از این رو برای پیگیری درمان‌ها یا بیماری‌های مزمن هم مرتب تکرار می‌شود.

نکات مهم برای آزمایش CBC

• برای CBC معمولاً نیازی به ناشتا بودن نیست مگر این که همراه با آزمایش‌های دیگر باشد.
• نمونه خون از ورید دست گرفته می‌شود که ممکن است کمی سوزش یا کبودی کوچک ایجاد شود.
• نتایج باید در کنار علائم، شرح حال و سایر آزمایش‌ها تفسیر شوند و یک عدد خارج از محدوده لزوماً نشانگر بیماری نیست.

آزمایش PT

PT مخفف Prothrombin Time به معنای «زمان پروترومبین» است. این آزمایش مقدار زمانی را که خون شما طول می‌کشد تا لخته شود اندازه‌گیری می‌کند. پروترومبین یک پروتئین است که در کبد ساخته می‌شود و در فرایند لخته شدن خون نقش کلیدی دارد.

چرا آزمایش PT انجام می‌شود؟

پزشک با PT بررسی می‌کند که سیستم انعقاد شما به طور طبیعی کار می‌کند یا نه. همچنین در این آزمایش می توان عملکرد کبد را نیز مورد بررسی قرار داد. با توجه به این که بیشتر فاکتورهای انعقادی در کبد ساخته می‌شوند، آسیب یا بیماری کبد می‌تواند زمان PT را طولانی کند.

در صورت نیاز می توان به کنترل درمان با داروهای ضد انعقاد (مثل وارفارین) پرداخت. این داروها عمداً PT را طولانی‌تر می‌کنند تا از تشکیل لخته‌های خطرناک جلوگیری شود. لازم به ذکر است که معمولاً نتیجه به شکل INR (نسبت بین‌المللی استاندارد شده) گزارش می‌شود تا مقایسه بین آزمایشگاه‌ها ممکن باشد.

از دیگر مزایای انجام آزمایش PT امکان تشخیص اختلالات انعقادی مثل کمبود فاکتورهای انعقادی، کمبود ویتامین K، یا وجود موادی که مسیر انعقادی را مختل می‌کنند، می باشد.

نکات مهم آزمایش PT

• معمولاً نیازی به ناشتا بودن نیست.
• اگر داروهای ضدانعقاد مصرف می‌کنید، حتماً به آزمایشگاه اطلاع دهید.
• اگر PT یا INR شما بالاتر از محدوده باشد، خطر خون‌ریزی افزایش می‌یابد، اگر پایین‌تر باشد، خطر لخته شدن افزایش دارد.
• نتایج باید در کنار شرح حال، معاینه و سایر تست‌ها تفسیر شود.

آزمایش BUN

آزمایش BUN در واقع مقدار نیتروژن اوره خون را اندازه می‌گیرد. اوره یک ماده زائد است که وقتی بدن پروتئین‌ها را می‌سوزاند، در کبد ساخته می‌شود و بعد از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود.

بنابراین این آزمایش دو چیز را به ما می‌گوید: اول این که کبد چقدر اوره می‌سازد. دوم این که کلیه‌ها چقدر خوب آن را دفع می‌کنند

در شرایط طبیعی، سطح BUN در خون بزرگسالان حدود ۷ تا ۲۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر است. اگر BUN بالا برود، یعنی بدن شما اوره زیادی در خون دارد. این مورد معمولاً وقتی اتفاق می‌افتد که:

• کلیه‌ها درست کار نمی‌کنند و اوره را نمی‌توانند دفع کنند (نارسایی کلیه)
• آب بدن کم شده (کم‌آبی یا دهیدراتاسیون)
• خون‌ریزی گوارشی یا رژیم غذایی پر پروتئین دارید (تولید اوره زیاد شده)
• یا داروهایی مصرف می‌کنید که این وضعیت را ایجاد می‌کنند

اگر BUN پایین بیاید، یعنی یا اوره کم ساخته می‌شود یا خون بیش از حد رقیق شده. این حالت در بیماری‌های شدید کبدی، سوءتغذیه یا هیدراتاسیون زیاد (آب فراوان) دیده می‌شود.

پزشک‌ها معمولاً این آزمایش را همراه با کراتینین درخواست می‌کنند. چون کراتینین شاخص دیگری از عملکرد کلیه است و مقایسه این دو (نسبت BUN/کراتینین) کمک می‌کند علت دقیق مشخص شود.

توجه داشته باشید که برای انجام این آزمایش معمولاً نیازی به ناشتا بودن نیست، فقط یک نمونه خون ساده گرفته می‌شود. نتیجه آن به تنهایی تشخیص قطعی نمی‌دهد اما یک نشانه مهم از وضعیت کلیه و کبد شماست و پزشک با بقیه علائم و آزمایش‌ها کنار هم می‌گذارد تا تصمیم بگیرد.

آزمایش HIV Ab

وقتی ویروس HIV وارد بدن می‌شود، خود ویروس را معمولاً با آزمایش‌های معمولی مستقیم پیدا نمی‌کنند، بلکه بدن در برابرش آنتی‌بادی می‌سازد. یعنی پروتئین‌های دفاعی که مخصوص HIV هستند.

آزمایش HIV Ab دنبال همین آنتی‌بادی‌ها می‌گردد. پس اگر نتیجه این آزمایش مثبت باشد یعنی بدن شما با ویروس مواجه شده و واکنش نشان داده است. اگر منفی باشد یعنی یا اصلاً آلوده نیستید یا هنوز زمان کافی برای ساخته شدن آنتی‌بادی نگذشته است.

به فاصله بین آلودگی تا زمانی که آزمایش بتواند مثبت شود دوره پنجره  می‌گویند. این دوره معمولاً چند هفته طول می‌کشد (۲ تا ۸ هفته، گاهی تا ۳ ماه). توی این مدت ممکن است فرد آلوده باشد ولی آزمایش هنوز منفی نشان بدهد. به همین خاطر اگر رفتار پرخطر داشته‌اید، پزشک توصیه می‌کند بعد از چند هفته دوباره آزمایش بدهید یا از تست‌های ترکیبی دقیق‌تر (آنتی‌ژن/آنتی‌بادی یا PCR) استفاده کنید.

این آزمایش شدت بیماری یا میزان ویروس را نشان نمی‌دهد. فقط می‌گوید شما در معرض ویروس بوده‌اید یا نه. برای اندازه‌گیری مقدار ویروس در خون، آزمایش Viral Load (PCR) لازم است.

آزمایش TSH

TSH مخفف Thyroid Stimulating Hormone یا «هورمون محرک تیروئید» است. این هورمون در غده هیپوفیز ساخته می‌شود و وظیفه آن کنترل میزان فعالیت غده تیروئید است. تیروئید هورمون‌های T3 و T4 می‌سازد که سوخت‌وساز بدن، انرژی، وزن، ضربان قلب و خلق‌وخو را تنظیم می‌کنند. بنابراین آزمایش TSH مقدار این هورمون را در خون اندازه می‌گیرد و به پزشک کمک می‌کند بفهمد تیروئید شما درست کار می‌کند یا نه.

آزمایش FBS

آزمایش FBS یا «قند خون ناشتا» در واقع سطح گلوکز خون شما را بعد از حداقل ۸ ساعت ناشتایی می‌سنجد. گلوکز، یعنی همان قند خون، مهم‌ترین منبع انرژی بدن است. وقتی غذا می‌خورید، بدن قند را از روده جذب می‌کند و انسولین کمک می‌کند قند وارد سلول‌ها شود تا انرژی تولید کند. حتی وقتی شما چیزی نمی‌خورید، بدن باید سطح گلوکز خون را در محدوده طبیعی نگه دارد تا مغز و سایر اندام‌ها انرژی کافی داشته باشند.

به زبان ساده، FBS به شما می‌گوید بدن شما چقدر توانسته قند خون را در حالت ناشتا مدیریت کند. این اطلاعات یکی از ابزارهای کلیدی برای پیشگیری و مدیریت بیماری‌های متابولیک است.

آزمایش Beta-HCG

تصور کنید که پس از لقاح و ورود تخمک بارور به رحم، یک جنین کوچک شروع به رشد می‌کند. درست بعد از لانه‌گزینی، سلول‌های جنین و جفت شروع به تولید هورمونی به نام β-HCG می‌کنند.

این هورمون مثل یک پیغام هشداردهنده برای بدن عمل می‌کند تا سیستم تولید مثل و هورمون‌ها بفهمند که بارداری آغاز شده و باید حمایت از جنین ادامه یابد. یکی از کارهای مهم β-HCG این است که به تخمدان‌ها می‌گوید پروژسترون بیشتری تولید کنند تا رحم محیط مناسبی برای رشد جنین داشته باشد.

کاربردهای آزمایش β-HCG

• تشخیص بارداری: آزمایش β-HCG می‌تواند بسیار زودتر از مشاهده ساک حاملگی در سونوگرافی، بارداری را نشان دهد.
• پیگیری سلامت بارداری: در هفته‌های اول، سطح β-HCG تقریباً هر ۲ تا ۳ روز دو برابر می‌شود.
• تشخیص برخی بیماری‌ها: گاهی سطح غیرطبیعی β-HCG می‌تواند نشان‌دهنده تومورهای تولیدکننده HCG یا بیماری‌هایی مثل مولا هیداتیفورما باشد.

آزمایش Diff

Diff مخفف Differential Blood Count است و به معنای «شمارش تفکیکی گلبول‌های سفید خون» است. این آزمایش معمولاً همراه CBC (Complete Blood Count) انجام می‌شود و نشان می‌دهد چه نوع گلبول‌های سفید در خون شما وجود دارد و هر کدام چه درصدی دارند.

گلبول‌های سفید (WBC) وظیفه دفاع از بدن در برابر عفونت‌ها و عوامل خارجی را دارند و انواع مختلفی دارند: نوتروفیل، لنفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل و بازوفیل.

چرا آزمایش Diff انجام می‌شود؟

• تشخیص و پیگیری عفونت‌ها: ویروس‌ها و باکتری‌ها انواع مختلفی از گلبول‌های سفید را تحریک می‌کنند.
• شناسایی التهاب یا واکنش‌های آلرژیک: افزایش برخی سلول‌ها مانند ائوزینوفیل‌ها می‌تواند نشان‌دهنده حساسیت یا آلرژی باشد.
• تشخیص بیماری‌های خونی یا مغز استخوان: مانند کم‌خونی، لوسمی یا سایر اختلالات خونی.
• پایش درمان‌ها: مانند شیمی‌درمانی که می‌تواند تعداد گلبول‌های سفید را کاهش دهد.

آزمایش PTT

PTT مخفف Partial Thromboplastin Time یا «زمان ترومبوپلاستین جزئی» است. این آزمایش یکی از مهم‌ترین تست‌ها برای ارزیابی مسیر داخلی انعقاد خون و بررسی عملکرد فاکتورهای انعقادی است.

خون انسان برای لخته شدن نیاز به یک سلسله واکنش‌های شیمیایی دارد که هر مرحله آن توسط فاکتورهای انعقادی انجام می‌شود. PTT نشان می‌دهد چقدر طول می‌کشد خون یک فرد در شرایط آزمایشگاهی لخته شود.

چرا آزمایش PTT انجام می‌شود؟

• ارزیابی اختلالات خونریزی
• کنترل داروهای ضدانعقاد خون
• تشخیص بیماری‌های خونی یا مشکلات کبدی
• پایش قبل از جراحی

آزمایش Cr

آزمایش Cr یا کراتینین، یک آزمایش خون است که برای ارزیابی عملکرد کلیه‌ها انجام می شود. کراتینین یک ماده زائد است که از تجزیه طبیعی عضلات تولید می شود. کلیه‌های سالم، کراتینین را از خون تصفیه کرده و از طریق ادرار دفع می کنند. بنابراین، سطح کراتینین خون می‌تواند نشانگر خوبی از سلامت کلیه‌ها باشد.

چرا آزمایش کراتینین انجام می شود؟

پزشکان این آزمایش را به دلایل زیر تجویز می کنند:

• بررسی عملکرد کلیه‌ها: این رایج‌ترین دلیل انجام این آزمایش است. بالا بودن سطح کراتینین می‌تواند نشان دهنده این باشد که کلیه‌ها به درستی کار نمی‌کنند و قادر به دفع کامل مواد زائد نیستند.
• تشخیص بیماری‌های کلیوی: این آزمایش به تشخیص بیماری‌هایی مانند نارسایی کلیه، عفونت کلیه و گلومرولونفریت (التهاب کلیه) کمک می کند.
• نظارت بر بیماری‌های مزمن: برای افرادی که بیماری‌هایی مانند دیابت یا فشار خون بالا دارند که می‌توانند به کلیه‌ها آسیب برسانند، آزمایش کراتینین به طور منظم انجام می شود تا وضعیت کلیه‌ها تحت نظر باشد.
• ارزیابی قبل از برخی درمان‌ها: قبل از شروع درمان‌هایی که ممکن است به کلیه‌ها آسیب بزنند (مانند برخی داروها یا سی تی اسکن با ماده حاجب)، این آزمایش برای اطمینان از سلامت کلیه‌ها انجام می شود.

 آزمایش HBS Ag

HBS Ag مخفف Hepatitis B Surface Antigen یا «آنتی‌ژن سطحی ویروس هپاتیت B» است. این آنتی‌ژن بخشی از پوشش ویروس HBV است و در خون فرد آلوده قابل شناسایی است. وجود HBS Ag در خون نشان می‌دهد که فرد آلوده به ویروس هپاتیت B است و ممکن است ویروس توانایی تکثیر و سرایت داشته باشد.

چرا آزمایش HBS Ag انجام می‌شود؟

• تشخیص عفونت فعال هپاتیت B
• غربالگری قبل از خون‌دهی یا جراحی
• پیگیری درمان یا واکسیناسیون
• بررسی وضعیت مزمن یا حامل بودن ویروس

آزمایش T4

T4 مخفف Thyroxine یا «تیروکسین» است. این هورمون توسط غده تیروئید ساخته می‌شود و نقش کلیدی در تنظیم متابولیسم بدن، تولید انرژی، ضربان قلب، رشد و عملکرد مغز دارد. تیروکسین عمدتاً به صورت T4 متصل به پروتئین‌ها (Total T4) در خون وجود دارد و تنها بخش کمی آن آزاد و فعال است (Free T4).

چرا آزمایش T4 انجام می‌شود؟

• ارزیابی عملکرد تیروئید
• پیگیری درمان تیروئید
• بررسی علائم بالینی
• کنترل سلامت جنین و بارداری

آزمایش INR

INR مخفف International Normalized Ratio است و در واقع یک استاندارد بین‌المللی برای اندازه‌گیری زمان پروترومبین (PT) است. این آزمایش عملکرد مسیر خارجی انعقاد خون را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد خون شما چقدر سریع یا آهسته لخته می‌شود.

INR مخصوصاً در افرادی که داروی ضد انعقاد مانند وارفارین مصرف می‌کنند اهمیت دارد تا دوز دارو تنظیم شود و از خونریزی یا لخته شدن بیش از حد جلوگیری شود.

چرا آزمایش INR انجام می‌شود؟

• کنترل داروی وارفارین (Coumadin)
• ارزیابی خطر خونریزی یا لخته شدن
• پایش بیماری‌های کبدی
• قبل از جراحی

آزمایش Na

Na نماد سدیم است، یکی از مهم‌ترین الکترولیت‌های بدن. سدیم در کنترل فشار خون، تعادل مایعات بدن، عملکرد اعصاب و عضلات نقش دارد. آزمایش Na میزان سدیم موجود در خون را اندازه‌گیری می‌کند و نشان می‌دهد آیا بدن در تعادل آب و الکترولیت‌ها قرار دارد یا نه.

چرا آزمایش Na انجام می‌شود؟

• تشخیص اختلالات آب و الکترولیت
• پیگیری بیماری‌های کلیوی یا کبدی
• بررسی فشار خون و قلب
• ارزیابی علائم بالینی

آزمایش HCV Ab

HCV Ab مخفف Hepatitis C Virus Antibody یا «آنتی‌بادی ویروس هپاتیت C» است. این آزمایش وجود آنتی‌بادی‌هایی که بدن در پاسخ به ویروس HCV تولید می‌کند را بررسی می‌کند. HCV Ab مثبت به این معنی است که فرد در معرض ویروس هپاتیت C قرار گرفته و سیستم ایمنی بدن به آن پاسخ داده است. البته مثبت بودن HCV Ab به تنهایی نشان‌دهنده عفونت فعال نیست. برای تشخیص دقیق نیاز به آزمایش HCV RNA یا PCR وجود دارد.

چرا آزمایش HCV Ab انجام می‌شود؟

• غربالگری عفونت هپاتیت C
• تشخیص علت اختلالات کبدی
• پیگیری قبل از درمان
• ارزیابی سابقه تماس با ویروس

آزمایش T3

T3 مخفف Triiodothyronine یا «تری‌یدوتیرونین» است. این هورمون توسط غده تیروئید ساخته می‌شود و نقش کلیدی در تنظیم متابولیسم بدن، تولید انرژی، ضربان قلب، دمای بدن و عملکرد مغز دارد. T3 بخش فعال هورمون‌های تیروئید است و بیشتر اثرات فیزیولوژیکی بدن توسط آن اعمال می‌شود. بیشتر T3 در خون به صورت متصل به پروتئین‌ها است و بخش کمی به صورت Free T3 (فعال) وجود دارد.

چرا آزمایش T3 انجام می‌شود؟

• تشخیص اختلالات تیروئید
• پیگیری درمان تیروئید
• ارزیابی علائم بالینی
• تشخیص مشکلات ناشی از غده هیپوفیز یا هیپوتالاموس

آزمایش K

K نماد پتاسیم است، یکی از مهم‌ترین الکترولیت‌های بدن. پتاسیم نقش حیاتی در عملکرد قلب، اعصاب و عضلات دارد و به تعادل مایعات و فشار خون کمک می‌کند. آزمایش K میزان پتاسیم موجود در خون را اندازه می‌گیرد و نشان می‌دهد بدن در تعادل الکترولیت‌ها قرار دارد یا خیر.

چرا آزمایش K انجام می‌شود؟

• تشخیص و پیگیری اختلالات پتاسیم
• پایش عملکرد کلیه‌ها
• کنترل داروهای خاص
• ارزیابی علائم بالینی

جهت انجام لیفت صورت با جراحی در کلینیک دنیز نیاز است تا تمامی آزمایشات ذکر شده در بالا توسط شما ماه رویان صورت پذیرد تا در کنار تضمین سلامت ماه رویان، بهترین نتیجه حاصل گردد.

source:plasticsurgery | lhochsteinmd